Ulga na złe długi w VAT u wierzyciela

Ulga na złe dłu­gi w VAT to narzę­dzie, któ­re ma na celu ochro­nę przed­się­bior­ców przed nega­tyw­ny­mi skut­ka­mi zato­rów płat­ni­czych. Mechanizm ten pozwa­la na obni­że­nie podat­ku należ­ne­go przez dostaw­cę towa­rów lub wyko­naw­cę usług w sytu­acji, gdy jego klient nie ure­gu­lo­wał należ­ne­go zobo­wią­za­nia. Z dru­giej stro­ny dłuż­nik ma obo­wią­zek korek­ty podat­ku nali­czo­ne­go (lub w nie­któ­rych przy­pad­kach zwięk­szyć poda­tek należ­ny).

Informacje wstępne o uldze na złe długi w VAT

Wprowadzenie tej ulgi mia­ło na celu zapo­bie­ga­nie sytu­acjom, w któ­rych nabyw­ca korzy­stał­by z pra­wa do odli­cze­nia VAT, mimo że nie prze­ka­zał należ­no­ści dostaw­cy. Pierwsza wer­sja tego mecha­ni­zmu zosta­ła wpro­wa­dzo­na 1 czerw­ca 2005 roku. Od tego cza­su nastą­pi­ło sze­reg zmian, któ­re uła­twia­ły i uprasz­cza­ły sko­rzy­sta­nie z tego narzę­dzia. Ostatnia zmia­na weszła w życie 1 paź­dzier­ni­ka 2021 roku w ramach tzw. pakie­tu SLIM VAT 2. Chociaż ten pakiet zmian był zapo­wia­da­ny jako usu­nię­cie dłu­giej listy nie­po­trzeb­nych obo­wiąz­ków, któ­re dotych­czas cią­ży­ły na przed­się­bior­cach, to w prak­ty­ce, w zakre­sie ulgi na złe dłu­gi zmia­ny zosta­ły wymu­szo­ne wyro­kiem TSUE. W wyro­ku z 15 paź­dzier­ni­ka 2020 roku¹ wyda­nym w try­bie pre­ju­dy­cjal­nym TSUE wska­za­ło, że „Artykuł 90 dyrek­ty­wy Rady 2006/112/ WE (…) nale­ży inter­pre­to­wać w ten spo­sób, że stoi on na prze­szko­dzie prze­pi­som kra­jo­wym, któ­re uza­leż­nia­ją obni­że­nie pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia podat­kiem od war­to­ści doda­nej (VAT) od warun­ku, by w dniu dosta­wy towa­ru lub świad­cze­nia usług, a tak­że w dniu poprze­dza­ją­cym dzień zło­że­nia korek­ty dekla­ra­cji podat­ko­wej mają­cej na celu sko­rzy­sta­nie z tego obni­że­nia dłuż­nik był zare­je­stro­wa­ny jako podat­nik VAT i nie był w trak­cie postę­po­wa­nia upa­dło­ścio­we­go lub w trak­cie likwi­da­cji, zaś wie­rzy­ciel był w dniu poprze­dza­ją­cym dzień zło­że­nia korek­ty dekla­ra­cji podat­ko­wej nadal zare­je­stro­wa­ny jako podat­nik VAT”. Trzeba przy­znać, że oprócz wytknię­tej przez TSUE nie­zgod­no­ści z dyrek­ty­wą usta­wo­daw­ca wpro­wa­dził tak­że wydłu­że­nie ter­mi­nu doko­na­nia korek­ty z dwóch do trzech lat.

Ulga na złe dłu­gi umoż­li­wia wie­rzy­cie­lo­wi osią­gnię­cie kil­ku efek­tów:

• zmniej­sza zobo­wią­za­nie podat­ko­we w podat­ku od towa­rów i usług albo umoż­li­wia odzy­ska­nie zapła­co­ne­go wcze­śniej podat­ku,
• popra­wia płyn­ność finan­so­wą,
• jest for­mą naci­sku na dłuż­ni­ka, bowiem orga­ny podat­ko­we po korek­cie podat­ku należ­ne­go uzy­ska­ją wie­dzę o nie­za­pła­ce­niu należ­no­ści za fak­tu­rę i będą wery­fi­ko­wać czy dłuż­nik w swo­jej dekla­ra­cji sko­ry­go­wał wła­sne odli­cze­nie podat­ku.

Po tych wszyst­kich zmia­nach ulga na złe dłu­gi sta­ła się bar­dzo pro­stym do sto­so­wa­nia narzę­dziem. Wymaga jed­nak wyma­ga zwró­ce­nia uwa­gi na kil­ka szcze­gó­łów.

Warunki formalne stosowania ulgi

Uprawnienie wie­rzy­cie­la do sto­so­wa­nia obni­że­nia podat­ku należ­ne­go od prze­ter­mi­no­wa­nych fak­tur ure­gu­lo­wa­ne jest w art. 89a usta­wy o podat­ku od towa­rów i usług.

Podatnik może sko­ry­go­wać pod­sta­wę opo­dat­ko­wa­nia oraz poda­tek należ­ny z tytu­łu dosta­wy towa­rów lub świad­cze­nia usług na tery­to­rium kra­ju w przy­pad­ku wie­rzy­tel­no­ści, któ­rych nie­ścią­gal­ność zosta­ła upraw­do­po­dob­nio­na. Nieściągalność wie­rzy­tel­no­ści uwa­ża się za upraw­do­po­dob­nio­ną, w przy­pad­ku gdy wie­rzy­tel­ność nie zosta­ła ure­gu­lo­wa­na lub zby­ta w jakiej­kol­wiek for­mie w cią­gu 90 dni od dnia upły­wu ter­mi­nu jej płat­no­ści okre­ślo­ne­go w umo­wie lub na fak­tu­rze. Ustawodawca naka­zu­je ter­min płat­no­ści liczyć od dnia okre­ślo­ne­go w umo­wie lub na fak­tu­rze. Gdy ter­mi­ny te są róż­ne, to może powstać wąt­pli­wość. Wydaje się, że ter­min nale­ży liczyć od póź­niej­sze­go z tych dni. Tak samo nale­ży uwzględ­niać póź­niej­sze uzgod­nie­nia stron co do prze­su­nię­cia ter­mi­nu płat­no­ści. Są bowiem one uzgod­nie­nia­mi mody­fi­ku­ją­cy­mi treść pier­wot­nie zawar­tej umo­wy. Warto jed­nak zwra­ca uwa­gę na for­mę doko­ny­wa­nia tych uzgod­nień, tak by były one fak­tycz­nie doko­na­ne sku­tecz­nie. Wziąć tak­że nale­ży pod uwa­gę ogra­ni­cze­nia zawar­te w art. 7 i art. 13 usta­wy o prze­ciw­dzia­ła­niu nad­mier­nym opóź­nie­niom w trans­ak­cjach han­dlo­wych, w szcze­gól­no­ści w umo­wach mię­dzy dużym przed­się­bior­cą będą­cym dłuż­ni­kiem, a wie­rzy­cie­lem będą­cym małym przed­się­bior­cą. Przepisy te co do zasa­dy ogra­ni­cza­ją ter­min zapła­ty do 60 dni liczo­nych od dnia dorę­cze­nia dłuż­ni­ko­wi fak­tu­ry lub rachun­ku, potwier­dza­ją­cych dosta­wę towa­ru lub wyko­na­nie usłu­gi.

Korekta doty­czy rów­nież pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia i kwo­ty podat­ku przy­pa­da­ją­cej na część kwo­ty wie­rzy­tel­no­ści, któ­rej nie­ścią­gal­ność zosta­ła upraw­do­po­dob­nio­na.

By dopusz­czal­na była korek­ta, na dzień poprze­dza­ją­cy dzień zło­że­nia dekla­ra­cji podat­ko­wej, w któ­rej doko­nu­je się korek­ty wie­rzy­ciel musi być podat­ni­kiem zare­je­stro­wa­nym jako podat­nik VAT czyn­ny. Zatem korek­ty nie moż­na doko­nać m.in. w przy­pad­ku zakoń­cze­nia wyko­ny­wa­nia dzia­łal­no­ści gospo­dar­czej, zawie­sze­nia jej bez zawia­do­mie­nia naczel­ni­ka urzę­du skar­bo­we­go o doko­ny­wa­niu czyn­no­ści, powro­tu do zwol­nie­nia pod­mio­to­we­go z podat­ku czy w wypad­ku gdy z jakie­goś inne­go powo­du naczel­nik urzę­du skar­bo­we­go wykre­ślił podat­ni­ka z reje­stru.

Kolejnym warun­kiem jest czas, w któ­rym moż­na doko­nać korek­ty. Aktualnie korek­ta podat­ku należ­ne­go jest moż­li­wa, jeże­li od daty wysta­wie­nia fak­tu­ry doku­men­tu­ją­cej wie­rzy­tel­ność nie upły­nę­ły 3 lata, licząc od koń­ca roku, w któ­rym zosta­ła wysta­wio­na. Jeżeli z upraw­nie­nia tego korzy­sta­my kory­gu­jąc wcze­śniej zło­żo­ną dekla­ra­cje, to zło­że­nie korek­ty dekla­ra­cji musi nastą­pić w tym 3 let­nim okre­sie, z małym zastrze­że­niem, o któ­rym poni­żej.

Dodatkowy wymóg prze­wi­dzia­ny jest w wypad­ku dłuż­ni­ków innych niż podat­ni­cy zare­je­stro­wa­ni jako podat­ni­cy VAT czyn­ni, czy­li głów­nie kon­su­men­tów lub inne pod­mio­ty korzy­sta­ją­ce ze zwol­nień z VAT. W tym wypad­ku usta­wo­daw­ca wyma­ga tak­że, by:

1. wie­rzy­tel­ność zosta­ła potwier­dzo­na pra­wo­moc­nym orze­cze­niem sądu i skie­ro­wa­na na dro­gę postę­po­wa­nia egze­ku­cyj­ne­go lub
2. wie­rzy­tel­ność zosta­ła wpi­sa­na do reje­stru dłu­gów pro­wa­dzo­ne­go na pozio­mie kra­jo­wym, lub
3. wobec dłuż­ni­ka ogło­szo­no upa­dłość kon­su­menc­ką na pod­sta­wie odręb­nych prze­pi­sów.

Pierwsza z prze­sła­nek musi być roz­pa­try­wa­na łącz­nie. Musi ist­nieć pra­wo­moc­ne orze­cze­nie sądu (np. nakaz zapła­ty, wyrok) i tytuł wyko­naw­czy z nie­go wyni­ka­ją­cy musi zostać skie­ro­wa­ny na dro­gę postę­po­wa­nia egze­ku­cyj­ne­go. Ta prze­słan­ka nie jest speł­nio­na w wypad­ku gdy tytu­łem egze­ku­cyj­nym jest akt nota­rial­ny z dobro­wol­nym pod­da­niem się egze­ku­cji, któ­re­mu nada­no klau­zu­lę wyko­nal­no­ści. Akt nota­rial­ny nie jest bowiem orze­cze­niem sądu, nawet gdy sąd nadał mu klau­zu­lę wyko­nal­no­ści.

Rejestry dłu­gów pro­wa­dzo­ne są na pod­sta­wie usta­wy z dnia z dnia 9 kwiet­nia 2010 r. o udo­stęp­nia­niu infor­ma­cji gospo­dar­czych i wymia­nie danych gospo­dar­czych. Aktualnie czte­ry pod­mio­ty pro­wa­dzą takie reje­stry. Są to²: BIG InfoMonitor S.A., Krajowe Biuro Informacji Gospodarczej S.A., Krajowy Rejestr Długów Biuro Informacji Gospodarczej S.A., oraz ERIF Biuro Informacji Gospodarczej S.A. Wpis wie­rzy­tel­no­ści wyma­ga przej­ścia pro­ce­du­ry wska­za­nej w usta­wie, w ramach któ­rej dłuż­nik może skła­dać sprze­ci­wy.

Trzecia moż­li­wość to ogło­sze­nie upa­dło­ści kon­su­menc­kiej przez dłuż­ni­ka. Sam fakt ogło­sze­nia upa­dło­ści jest wystar­cza­ją­cy. Co do zasa­dy posta­no­wie­nie o ogło­sze­niu upa­dło­ści jest sku­tecz­ne i wyko­nal­ne z dniem jego wyda­nia. Postępowania upa­dło­ścio­we są udo­stęp­nia­ne w Krajowym Rejestrze Zadłużonych. Jest to jaw­ny rejestr pro­wa­dzo­ny przez Ministra Sprawiedliwości.

Podsumowując, podat­nik może sko­ry­go­wać pod­sta­wę opo­dat­ko­wa­nia oraz poda­tek należ­ny jeże­li:

• doty­czy wie­rzy­tel­no­ści, któ­rych nie­ścią­gal­ność zosta­ła upraw­do­po­dob­nio­na, przez co rozu­mie się upływ 90 dni od dnia upły­wu ter­mi­nu jej płat­no­ści okre­ślo­ne­go w umo­wie lub na fak­tu­rze,
• na dzień poprze­dza­ją­cy dzień zło­że­nia dekla­ra­cji podat­ko­wej jest podat­ni­kiem VAT czyn­nym,
• od daty wysta­wie­nia fak­tu­ry doku­men­tu­ją­cej wie­rzy­tel­ność nie upły­nę­ły 3 lata, licząc od koń­ca roku, w któ­rym zosta­ła wysta­wio­na,
• oraz, w wypad­ku dłuż­ni­ków innych niż podat­ni­cy VAT czyn­ni, wie­rzy­tel­ność zosta­ła potwier­dzo­na pra­wo­moc­nym orze­cze­niem sądu i skie­ro­wa­na na dro­gę postę­po­wa­nia egze­ku­cyj­ne­go lub wie­rzy­tel­ność zosta­ła wpi­sa­na do reje­stru dłu­gów pro­wa­dzo­ne­go na pozio­mie kra­jo­wym, lub wobec dłuż­ni­ka ogło­szo­no upa­dłość kon­su­menc­ką na pod­sta­wie odręb­nych prze­pi­sów.

Jak wypełnić deklarację z ulgą na złe długi

Wraz z wpro­wa­dze­niem dekla­ra­cji JPK_V7 uchy­lo­no obo­wią­zek spo­rzą­dza­nia odręb­ne­go zawia­do­mie­nia o doko­na­nych korek­tach. Aktualnie korek­ta obej­mu­je odpo­wied­nie wypeł­nie­nie dekla­ra­cji JPK_V7 oraz uję­cie w czę­ści ewi­den­cyj­nej wpi­sów zawie­ra­ją­cych infor­ma­cje o doku­men­tach będą­cych pod­sta­wą korek­ty. Prawidłowo wypeł­nio­na dekla­ra­cja JPK_V7 wraz z czę­ścią ewi­den­cyj­ną wypeł­nia obo­wią­zek zawia­do­mie­nia naczel­ni­ka urzę­du skar­bo­we­go o doko­na­nych korek­tach z tytu­łu ulgi na złe dłu­gi.

W dekla­ra­cji JPK_V7

• w pozy­cji P_19 oraz P_20 nale­ży uwzględ­nić obni­że­nie odpo­wied­nio pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia i kwo­ty podat­ku, a
• w pozy­cji P_69 i P_69 wska­zać odpo­wied­nio wyso­kość korek­ty pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia i korek­ty kwo­ty podat­ku.

Niezmiernie istot­ne jest uwzględ­nie­nie korek­ty we wła­ści­wej dekla­ra­cji. Zgodnie z art. 89a ust. 3 korek­ta może nastą­pić w roz­li­cze­niu za okres, w któ­rym nie­ścią­gal­ność wie­rzy­tel­no­ści uzna­je się za upraw­do­po­dob­nio­ną, pod warun­kiem że do dnia zło­że­nia przez wie­rzy­cie­la dekla­ra­cji podat­ko­wej za ten okres wie­rzy­tel­ność nie zosta­ła ure­gu­lo­wa­na lub zby­ta w jakiej­kol­wiek for­mie. Podatnik nie może sobie wybrać okre­su, w któ­rym doko­nu­je korek­ty. Nie może przede wszyst­kim robić tego dla wygo­dy w okre­sie bie­żą­cym.

W wypad­ku gdy podat­nik zło­żył już dekla­ra­cję za okres, w któ­rym nastą­pi­ło upraw­do­po­dob­nie­nie nie­ścią­gal­no­ści, a podat­nik nie sko­rzy­stał w niej z ulgi na złe dłu­gi, jest on upraw­nio­ny do sko­ry­go­wa­nia tej dekla­ra­cji i uwzględ­nie­nia w niej kło­po­tli­wych wie­rzy­tel­no­ści. Ma to olbrzy­mie zna­cze­nie w kon­tek­ście wie­rzy­tel­no­ści innych niż podat­nik VAT czyn­ny dłuż­ni­ków, dla któ­rych prze­wi­dzia­ne są dodat­ko­we wymo­gi wymie­nio­ne wyżej. Uzyskanie pra­wo­moc­ne­go wyro­ku sądu czy wpi­su w reje­strze dłuż­ni­ków może prze­cież trwać. Należy jed­nak pamię­tać cały czas o ogra­ni­cze­niu pra­wa do korek­ty, któ­ry upły­wa po 3 latach, licząc od koń­ca roku, w któ­rym zosta­ła wysta­wio­na fak­tu­ra.

Po sko­ry­go­wa­niu wcze­śniej­szej dekla­ra­cji mogło wynik­nąć z niej zmniej­sze­nie zobo­wią­za­nia podat­ko­we­go albo zwięk­sze­nie nad­wyż­ki podat­ku nali­czo­ne­go nad należ­nym albo zobo­wią­za­nie podat­ko­we nie wystą­pi, a w jej miej­sce powsta­nie nad­wyż­ka podat­ku nali­czo­ne­go nad należ­nym.

Jeżeli podat­nik ure­gu­lo­wał wcze­śniej zobo­wią­za­nie podat­ko­we wyni­ka­ją­ce z pier­wot­nej dekla­ra­cji, to powsta­ła nad­pła­ta podat­ku. Podatnik może zło­żyć wnio­sek o zali­cze­nie tej nad­pła­ty na poczet innych zobo­wią­zań podat­ko­wych, zło­żyć wnio­sek o zwrot tej nad­pła­ty albo cze­kać aż organ z urzę­du zali­czy ją na poczet innych zale­gło­ści podat­ko­wych. Wniosek moż­na zło­żyć za pośred­nic­twem e‑Urzędu Skarbowego (for­mu­larz NAD-ZP), jako pismo ogól­ne przez ePUAP lub w for­mie pisem­nej. Zaliczenie nad­pła­ty nastę­pu­je z dniem zło­że­nia wnio­sku. Jeżeli jed­nak organ będzie nad­pła­tę zali­czał z urzę­du, to zali­cze­nie nastą­pi z dniem wyda­nia posta­no­wie­nia o zali­cze­niu. Niektóre urzę­dy skar­bo­we fak­tycz­nie zwra­ca­ją te nad­pła­ty na rachu­nek ban­ko­wy, ale moim zda­niem nie war­to cze­kać, tyl­ko nale­ży skła­dać wnio­sek i dys­po­no­wać nad­pła­tą zgod­nie z wolą podat­ni­ka.

Zmiana wyso­ko­ści nad­wyż­ki podat­ku nali­czo­ne­go nad należ­nym po zło­że­niu korek­ty dekla­ra­cji będzie wyma­ga­ła tak­że sko­ry­go­wa­nia kolej­nych dekla­ra­cji w zakre­sie kwo­ty z prze­nie­sie­nia. Składając korek­tę dekla­ra­cji podat­nik może też zło­żyć wnio­sek o zwrot na rachu­nek ban­ko­wy tej czę­ści nad­wyż­ki, któ­ra powsta­ła w wyni­ku korek­ty dekla­ra­cji. Dzięki temu nie będzie koniecz­no­ści kory­go­wa­nia kolej­nych dekla­ra­cji.

Naczelny Sąd Administracyjny zaj­mo­wał się spra­wą uję­cia przez podat­ni­ka korek­ty w nie­wła­ści­wej dekla­ra­cji, tj. w innym okre­sie niż w okres, w któ­rym nastę­po­wa­ło upraw­do­po­dob­nie­nie nie­ścią­gal­no­ści. Sąd ten w wyro­ku z dnia 21 paź­dzier­ni­ka 2014 roku³ orzekł, iż podat­nik ma pra­wo korek­ty obu dekla­ra­cji – tej błęd­nej, w któ­rej ujął korek­tę w uldze na złe dłu­gi, i tej wła­ści­wej, w któ­rej powi­nien ująć tą korek­tę. O ile nie dopusz­cza się przy tym oszu­stwa ani nie dopro­wa­dza uszczerb­ku dla budże­tu pań­stwa. NSA wska­zał, że korek­ta tych dekla­ra­cji nastę­pu­je na pod­sta­wie art. 81 § 1 ordy­na­cji podat­ko­wej i może zostać wyko­na­na aż do przedaw­nie­nia zobo­wią­za­nia podat­ko­we­go. Wyrok ten co praw­da został wyda­ny w innym sta­nie praw­nym, ale nie spo­sób nadal odmó­wić mu słusz­no­ści i aktu­al­no­ści sko­ro mecha­nizm ulgi na złe dłu­gi był od tego cza­su tyl­ko uprasz­cza­ny.

Księgowanie ulgi na złe długi w PKPiR oraz w księgach rachunkowych

Ulga na złe dłu­gi w VAT nie pod­le­ga księ­go­wa­niu w podat­ko­wej księ­dze przy­cho­dów i roz­cho­dów u wie­rzy­cie­la. Nie wypły­wa ona na przy­cho­dy ani kosz­ty uzy­ska­nia przy­cho­du.

Ustawa o rachun­ko­wo­ści wprost nie odno­si się do ulgi na złe dłu­gi. Zatem to jed­nost­ka powin­na w swo­jej poli­ty­ce rachun­ko­wo­ści okre­ślić regu­ły księ­go­wa­nia tych ope­ra­cji. Należy przy tym wziąć pod uwa­gę przede wszyst­kim zasa­dę ostroż­no­ści.

W opra­co­wa­niach spo­tka­łem się z trze­ma podej­ścia­mi księ­go­wa­nia ulgi na złe dłu­gi przez wie­rzy­cie­la.

W pierw­szym warian­cie⁴ wska­za­no na księ­go­wa­nie na kon­tach:

• Wn — Rozrachunki z tytu­łu VAT należ­ne­go,
• Ma — Pozostałe roz­ra­chun­ki albo Rozrachunki publicz­no­praw­ne.

Drugi wariant⁵ obej­mu­je zasto­so­wa­nie kon­ta roz­li­czeń mię­dzy­okre­so­wych:

• Wn — Rozrachunki z tytu­łu VAT należ­ne­go,
• Ma — Pozostałe roz­li­cze­nia mię­dzy­okre­so­we.

Trzeci wariant uwzględ­nia księ­go­wa­nie odpi­su aktu­ali­zu­ją­ce­go

• Wn — Rozrachunki z tytu­łu VAT należ­ne­go,
• Ma — Odpisy aktu­ali­zu­ją­ce war­tość należ­no­ści.

Zwróćmy uwa­gę, jak wpły­wa na sumę bilan­so­wą każ­dy z tych warian­tów. Może to mieć prze­ło­że­nie np. na kwe­stie limi­tów zwią­za­nych z obo­wiąz­kiem bada­nia spra­woz­da­nia finan­so­we­go czy sto­so­wa­ny­mi uprosz­cze­nia­mi przy spo­rzą­dza­niu spra­woz­dań finan­so­wych.

Moim zda­niem trze­ci wariant jest naj­bar­dziej opty­mal­nym w prak­ty­ce księ­go­wej, z zasto­so­wa­niem auto­ma­tów księ­go­wych. Dokonywanie odpi­sów aktu­ali­zu­ją­cych war­tość należ­no­ści w uldze na złe dłu­gi w VAT może zostać połą­czo­ne na tych samych kon­tach księ­go­wych z odpi­sa­mi aktu­ali­zu­ją­cy­mi należ­no­ści przedaw­nio­ne, zgod­nie z zasa­dą ostroż­no­ści, któ­rych doko­nu­je się w kwo­tach net­to.

Uregulowanie długu przez dłużnika po dokonaniu korekty

Uregulowanie dłu­gu przez dłuż­ni­ka, po zło­że­niu przez wie­rzy­cie­la dekla­ra­cji uwzględ­nia­ją­cej korek­tę podat­ku należ­ne­go, rodzi po stro­nie wie­rzy­cie­la obo­wią­zek zwięk­sze­nia pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia oraz kwo­ty podat­ku należ­ne­go. Musi tego zwięk­sze­nia doko­nać w roz­li­cze­niu za okres, w któ­rym należ­ność zosta­ła ure­gu­lo­wa­na. Dotyczy to tak­że przy­pad­ku gdy kło­po­tli­wa wie­rzy­tel­ność zosta­ła zby­ta. W przy­pad­ku czę­ścio­we­go ure­gu­lo­wa­nia należ­no­ści lub zby­cia czę­ści wie­rzy­tel­no­ści pod­sta­wę opo­dat­ko­wa­nia zwięk­sza się w odnie­sie­niu do ure­gu­lo­wa­nej lub zby­tej czę­ści. Należy zauwa­żyć, że w rozu­mie­niu prze­pi­su przez zby­cie nale­ży trak­to­wać każ­dy prze­lew wie­rzy­tel­no­ści, cho­ciaż­by miał on cha­rak­ter zwrot­ny, np. powier­ni­cze prze­nie­sie­nie wie­rzy­tel­no­ści.

Obowiązek zwięk­sze­nia pod­sta­wy opo­dat­ko­wa­nia oraz kwo­ty podat­ku należ­ne­go po uzy­ska­niu zapła­ty przez dłuż­ni­ka fak­tur obję­tych wcze­śniej korek­tą w ramach ulgi jest sank­cjo­no­wa­ny na zasa­dach wła­ści­wych dla podat­ku od towa­rów i usług oraz zgod­nie z Kodeksem kar­nym skar­bo­wym jako wykro­cze­nie skar­bo­we albo prze­stęp­stwo skar­bo­we. Podatek sank­cyj­ny w wyso­ko­ści do 30% kwo­ty zani­że­nia zobo­wią­za­nia podat­ko­we­go, kwo­ty zawy­że­nia zwro­tu róż­ni­cy podat­ku, zwro­tu podat­ku nali­czo­ne­go lub róż­ni­cy podat­ku do obni­że­nia podat­ku należ­ne­go za następ­ne okre­sy roz­li­cze­nio­we okre­śla­ny jest na zasa­dach wska­za­nych w art. 112b usta­wy o podat­ku od towa­rów i usług.

Ulga na złe długi pomiędzy podmiotami powiązanymi

W aktu­al­nym sta­nie praw­nym nie ist­nie­ją ogra­ni­cze­nia w sto­so­wa­niu ulgi na złe dłu­gi w VAT pomię­dzy pod­mio­ta­mi powią­za­ny­mi. Przed 1 lip­ca 2015 roku takie ogra­ni­cze­nie ist­nia­ło.

Przypisy

1. Wyrok TSUE z dnia 15 paź­dzier­ni­ka 2020 roku w spra­wie C‑335/19 E. Sp. z o.o. Sp. k. prze­ciw­ko Ministrowi Finansów ↩︎
2. Źródło: https://www.gov.pl/web/rozwoj-technologia/wykaz-biur-wykonujacych-dzialalnosc-gospodarcza, dostęp: 2024-10-27 ↩︎
3. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 paź­dzier­ni­ka 2014 r., I FSK 1536/13 ↩︎
4. “Ulgę za złe dłu­gi moż­na ująć w ewi­den­cji na róż­ny spo­sób” — Dziennik Gazeta Prawna 29 czerw­ca 2015 r. ↩︎
5. Tamże ↩︎